นิยาย Dek-D
พบกับประสบการณ์อ่านที่ดียิ่งขึ้น
แบบไม่มีโฆษณา ที่แอปนิยาย Dek-D
แบบไม่มีโฆษณา ที่แอปนิยาย Dek-D
The Frog
แง่มุมหนึ่งของมนุษย์ที่ปัดสวะแห่งความผิดบาปให้พ้นตัวด้วยสิ่งที่เปรียบเสมือนพิธีกรรม สุดท้ายเมื่อเราได้ทำสิ่งผิดพลาด เราจะแสดงออกมาในรูปแบบใหนหากมันเป็นสิ่งที่ไม่สามารถรับผิดชอบได้....
ผู้เข้าชมรวม
64
ผู้เข้าชมเดือนนี้
4
ผู้เข้าชมรวม
64
หมวด : นิทาน / วรรณกรรมเยาวชน
อัปเดตล่าสุด : 11 ก.ย. 63 / 10:19 น.
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
เนื้อเรื่อง
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ผมับรถทับบ ผม่อน้าใับสิ่ที่ผมไ้พลาทำลไป “รึบ” ผมไ้ยินเสียล้อมอไเหยียบร่าเ้าบนั้น รถมอเอร์ไอผมเหินึ้นเล็น้อยเหมือนโนลูระนา ผมรู้ทันทีว่าผมทำมันลไปแล้วผมไ้พราีวิหนึ่ไปะแล้ว ผมับ่อไปัพัพร้อมับอาารื่นระหน ระวนระวาย อยาะอ้ว ผมรู้ผมื่นระหนผมอาะำลัทำัวเอให้มีอาารอย่านั้น เพราะผมเื่อว่าหาผมะเมินเยไป็ไม่ใ่เรื่อที่ทำยาอะไร แ่ผมแสออมา้วยารื่นระหน ผม็สสัยว่าทำใมผมถึเป็นอย่านั้น มันอาบ่บอไ้ว่าพื้นานแล้วผมเป็นนยัไ หลัาที่หนีวามผิมาเป็นระยะทาประมา 100 เมรผมอและิว่าผมะ้อรับผิอบเรื่อนี้ยัไี ถ้าผมับรถออไปโยไม่สนใบนั้นมัน็ะถูรถเหยียบเละายาถนน แ่ถ้าผมลับไปหามันผมะทำอะไรไ้ มันายแล้วแล้วมันะายอยู่อย่านั้น แ่ผม้อทำอะไรัอย่าผมอยาะเ็บมันึ้นมาไม่ให้มันายในสภาพอนาทไปมาว่านี้ พูมาหนะ! ริๆผมว่าผมแ่อยาทำอะไรเพื่อให้ผมลบล้าวามผิบาปในใไปไ้ ผม็รู้วามริที่ผมพราิวิไปามันะไม่มีวันเปลี่ยน ผมวนรถลับไปพร้อถุพลาสิและไม้แผ่นที่เ็บาถัยะ หวัะใ้เป็นุปร์สำหรับเี่ยเ้าบึ้นมา ผมับลับมาอย่า้าๆส่อไฟไปามทา ในใหวัว่าศพเ้าบมันะหายไป เพื่อที่ผมะไ้หาวามเป็นธรรมในารไม่รับผิอบมัน ทั้ที่ในใ็รู้ว่าที่ผมทำมันเป็นแ่พิธีล้าบาปเท่านั้นแหละ ผมเอมันแล้วแย่ผมอธิานมาไป ผมมอโลในแ่ีมาเินไป สิ่ที่ผมเอือรีที่เล้วร้ายที่สุ….บนั้นมันยัไม่าย สภาพอนาทอเ้าบที่โนรถเหยียบ ปาอมันีแหว่ออมาห้อยยานนถึพื้นถนนนไม่สามารถปิไ้อีแล้ว าที่เยเป็นอวัยวะสำัอมันหัห้อยลเพราะแรามอเอร์ไอผม มันไม่สามารถเหยียาไ้อีแล้ว แม้ารยับเพียเล็น้อย็ให้วามเ็บปวอย่าสาหัส สภาพน่าเวทนาอย่าที่สุ และผมือนที่ทำให้เิสภาพสุเวทนานั้น ในใผมเ็มเปี่ยม้วยวามลัว ผมเ็บผมิว่ามันเ็บผมึรู้สึเ็บปว มัน้อทรมานมาแน่ๆ ผมทำมันลไปแล้ว แ่มัน็ยัพยายามยับเยื่อนไปผมไม่รู้เพราะอะไรมันถึทำอย่านั้นมันะยับไปทำใม ทั้ที่ารยับอวัยวะใๆหมายถึารเป็นปวทรมานอย่าที่สุ แ่มันยัยับ ืบลานเล็ๆ ปาแหว่ห้อยลาับพื้นทุารเลื่อไหว เลือแใสลื่นเลือบปามันไว้ ผมลัว ผมรัเีย… ผมัสินใลารถ พร้อมถุพลาสิและไม้แผ่นที่หาไ้ ผมิแ่ว่าะ้อ้อนมันึ้นมาๆ แ่ผมไม่รู้เลยว่ามันะเป็นประโยน์ับเ้าบไ้ยัไ และมันะทำให้อะไรๆีึ้นไ้ยัไ แ่ผมะรู้สึีแน่ถ้าผมทำ ผมแ่้อทำมัน ทำอย่าที่ผมิแ่นั้น ผมม้วนปวถุให้ว้าและวาไว้หน้าเ้าบ ้วยวามยะแยผมไม่ล้าับมับแม้แ่น้อย ผมใ้แผ่นไม้เี่ยให้มันเ้าไปในถุแ่้วยมันไม่สามารถระโเ้าไปเอไ้ ผมึ้อัร่ามันึ้นเล็น้อย ผมสอไม้ไปไ้ท้ออเ้าบและวััแผ่นไม้ึ้นหวัให้ร่ามันลอยาพื้นแล้วเ้าไปที่ถุพลาสินั้น แ่มันไม่่ายนานั้น ผมทำอยู่ัพัและระหนัไ้ว่า ที่ผมทำอยู่ไม่ไ้่วยให้อะไรีึ้นเลย ้ำยัทรมานมัน้วยารัมันไปมา้วยวามรัเีย ผมไม่้อาระ่วยมันอี่อไปแล้ว ผมเพีย้อารทำพิธีรรมอผมให้สำเร็ ผมึัมัน้วยแรที่มาึ้น แน่นอนมันะเ็บมา ผมรู้สึไ้ถึารัืนมันไม่อยาะยอมให้ผมับเ้าถุโย่ายมันเอามือที่พัเหวอะหวะนะไม่เป็นสภาพอวัยวะเี่ยวที่ปาถุพลาสิไว้ าร่อ้านโยสัาาน แ่สุท้ายผม็เอามันเ้าไปในถุพลาสิไ้ ผมะนำมันไปทิ้แ่ที่ใหนหละ? ผมับรถไปและไปเอถัยะผมทิ้มันที่นั้น หลัานั้นไม่นานผมรู้สึว่าผมไม่สมวรทิ้มันที่นั้น ผมทำทุอย่าเพื่อให้มันมาลเอยายอย่าอนาทที่ถัยะเนี่ยนะ ไม่มีอะไรีึ้นเลย มันไม่สามารถลบล้าวามรู้สึผิบาปอผมไ้ ผมมอไปรอบๆ ผมเห็นสวนเล็ๆหน้าบ้านใรัน ใ่สิมันเป็นสัว์หนิมันสมวรไ้ายับธรรมาิายบนินที่อบอุ่นอ่อนนุ่ม ลับไปยัที่ที่มันุ้นเยะสบสุหาไ้ายท่ามลา้นไม้และลับืนสู่ผืนินัเิม ผมี่มอเอร์ไลับไปเอาถุใส่บบนอนยะที่ผมพึ่ทิ้มันไป หิ้วมันไปยัสวนเล็นั้น เทเ้าบลบนพื้นินอย่ายะแย ่าเหมาะสมัน นี่แหละือารรับผิอบ่อสิ่ที่ผมไ้ระทำ ผมพราีวิมันไป ผมแ่นำมันลับืนนสู่ที่มันามา มันีใ่มั้ยหละ ผมอิ่มเอมอย่าบอไม่ถู บาปถูำระแล้ว ั่วะผมไ้ลืมไปว่าผมือผู้ที่้อทำให้มันมานอนายสภาพทุเรศน่าอนาทอยู่ที่ินแ็แห้สปรนี่.
ผลงานอื่นๆ ของ Khangchang ดูทั้งหมด
ผลงานอื่นๆ ของ Khangchang
กำลังโหลด...
ความคิดเห็น